Historia

Wysokie Elfy są pierwszą rasą stworzoną przez Dawnych Slannów. Od dawien dawna zamieszkują wyspy archipelagu Ulthuan, które leżą na oceanie pomiędzy Starym a Nowym Światem. Ich kultura przez kilka tysięcy lat rozwinęła się, by teraz stanowić niedościgniony wzór dla wszystkich innych ras.

Niewielu mieszkańców Elfiego Królestwa potrafi sobie przypomnieć, w jaki sposób i z jakiego powodu zostało one założone właśnie w tym, a nie innym miejscu. Czują do niego jednak przeogromne przywiązanie. Ich przodkowie zamieszkiwali te ziemie, żyjąc w pokoju pod patronatem Wiecznej Królowej z Averlorn, będącej również najwyższą kapłanką bogini Ishy. Jednak około roku 4500 przed Sigmarem, jeżeli mielibyśmy liczyć lata według kalendarza Imperialnego, na żyjące w pokoju i praktycznie bezbronne Elfy padł cień strachu. Przez wrota do wymiaru chaosu, otwarte w wyniku zniszczenia Międzywymiarowych Bram Dawnych Slannów, przedostała się armia plugawych stworzeń i - dowodzona przez demona, Morkara - skierowała uderzenie na Królestwo Wysokich Elfów. Cała rasa stanęła na progu zagłady, jednak znalazł się bohater - Aenarion, który wstąpił w ofiarny ogień w Świątyni Asuryana i obronił ją przed wrogiem. W ten sposób odparta została pierwsza inwazja chaosu. Niedługo potem bohater został obwołany wybrańcem boga i udał się do Caledoru - kraju smoków, gdzie poskromił Wielkiego Indraugnira, który od tej pory miał być jego wierzchowcem. Aenarionowi nadano wtedy tytuł Pogromcy Smoków. Po odepchnięciu wrogich oddziałów i uzyskaniu korony, bohater poślubił Wieczną Królową Astarielle, przez co zdobył już pełne prawa do władzy nad wszystkimi Wysokimi Elfami. Z ich związku narodziła się dwójka dzieci - Yvraine i Morelion. Nie długo jednak trwał spokój na wyspach. Chaos okazał się nieustępliwy i powrócił. Astarielle została zabita, a dzieci Aenariona uznane za zaginione (tak naprawdę udało im się zbiec, a zaopiekował się nimi drzewiec Dębie Serce). Bohater zdecydował się odnaleźć Miecz Khaina i uzbrojony w tą broń zaatakował oddziały wroga. Dochodzi do wniosku, że aby poskromić wroga, musi "wyssać" moc magiczną ze świata. Decyduje się więc na naprawę magicznych kamieni, które stały na Ulthuanie od pradawnych czasów. W tym czasie ratuje z rąk chaosu wiedźmę Morathi, która później zostaje matką Malekitha, przyszłego Króla Wiedźm. Ostatecznie dochodzi do bitwy o "Wyspę Śmierci" podczas której Elfi Król stworzył magiczny wir i dzięki niemu wyssał moc z bestii chaosu. Został jednak śmiertelnie ranny. Przed śmiercią zdążył jeszcze jedynie dostarczyć Miecz Khaina z powrotem w miejsce jego spoczynku.

Kolejnym władcą po zmarłym Aenarionie został Bel Shanaar. W tym samym czasie rozpoczęła się kolonizacja Nowego Świata, zaś Malekith zasłynął jako wspaniały wojownik pokonując wodza orków, Gritoka Redfanga i ocalając elfie miasto, Athel Toralien. Około 4100 roku przed Sigmarem Elfy docierają do Starego Świata. Malekith, już jako wspaniały odkrywca i wielki wojownik, zaprzyjaźnia się z krasnoludzkim królem - Snorrim Białobrodym i razem z wojskami mieszkańców gór wypędza resztki oddziałów chaosu. Rozpoczyna się handel pomiędzy Królestwem Krasnoludów, a Królestwem Elfów.

Około 700 lat później z Naggarythe rozprzestrzenia się na cały Ulthuan Kult Przyjemności. Malekith wraca do domu i oskarża własną matkę o Kult Slaanesh'a, potajemnie rozpoczyna też dążenia do przejęcia władzy. W Światyni nasłani przez niego zabójcy mordują Bel Shanaar'a, zaś sam Malekith decyduje się wstąpić w ofiarny ogień. Ten jednak parzy go i straszliwie okalecza. Królem Feniksem zostaje Caledor I. Rozpoczyna się trzecia Era Elfów. Malekith ucieka do Naggarythe. Wojna domowa porusza Królestwa Elfów. Pierwszy Mroczny Elf zostaje zakuty w swej czarnej zbroi i powitany, jako Król Wiedźm. Dołączają do niego ci, którzy nie mogli znaleźć dla siebie zrozumienia wśród Wysokich Elfów. Niedługo później pod Maledor dochodzi do bitwy, w której Król Wiedźm zostaje pokonany przez Caledora I. W wyniku przenikania się magii Malekitha i magicznego wiru duża część Ulthuanu zostaje zatopiona. Mroczne elfy wycofują się do Naggaroth, ale już niedługo zostaje przez nie przeprowadzona wyprawa wojenna przeciw Wysokim Elfom, które decydują się rozpocząć budowę licznych warownych twierdz, które miałyby uchronić je na przyszłość przed atakami. W bitwie niedaleko "Zniszczonej Wyspy" zostaje zatopiona Czarna Arka - jest to moment, gdy Wysokie Elfy uzyskują pierwszy raz wyraźną przewagę nad mrocznymi kuzynami. Dzieje się to około 2430 roku przed narodzinami Sigmara. Po tym zdarzeniu Ciemne Elfy zostają wyparte z Ulthuanu, zaś morze oczyszczone z ich okrętów. Caledor I zdobywa "Zniszczoną Wyspę", lecz nie bierze Miecza Khaina, mimo że mógłby on pomóc mu w zniszczeniu Króla Wiedźm...

Następuje IV Era Elfów. Wojna domowa zostaje zakończona, zaś Wysokie Elfy powracają do handlu z krasnoludami. Niestety, karawany brodaczy padają często łupem Mrocznych Elfów. Krasnoludowie podejrzewają, że to działania Elfów z Ulthuanu, zaś w sytuacji, gdy Caledor II nie daje odpowiedzi, wypowiadają wojnę, nazwaną później "Wojną o Brodę". Działania wojenne doprowadzają do wyczerpania obu cywilizacji. Caledor II zabija Snorri'ego Bezrękiego, zaś Morgrim Imladrika, brata Caledora. Bratobójcze walki doprowadzają do rosnącej nienawiści między rasami. W końcu Caledor II ginie z ręki Gotreka "Łamacza Gwiazd". Korona Elfickiego Rodu ginie. Krasnoludy uznają swoje zwycięstwo i wycofują się w góry. Kiedy Szlachetne Elfy gromadzą się do samobójczego ataku na Karaz-a-Karak, Mroczne Elfy po raz kolejny najeżdżają Ulthuan.

Caradryel wzywa oddziały ze Starego Świata do powrotu na Ulthuan. Tylko garstka odmawia tego i pozostaje na terenie Athel Loren. To oni w przyszłości założą Królestwo Leśnych Elfów. Około 602 roku przed Sigmarem umiera w spokoju Caradryel. Na pewien czas ustają wojny pomiędzy elfami. Liczne oddziały Szlachetnych Elfów są jednak bez przerwy szkolone. Król Elfów, Tethlis decyduje się przeprowadzić atak na Naggaroth. Chce doprowadzić do śmierci wszystkich Mrocznych Elfów. Jego plan jest doskonały. W roku 946 przed Sigmarem kontratakujący przeciwnicy zdobywają Wrota Gryfa i zostają złapani w pułapkę. Armia Malekitha zostaje zniszczona, ten jednak nie poddaje się i doprowadza do krwawej bitwy pod Tor Lehan, gdzie po obu stronach odnotowano największe straty w historii elfickich wojen. Wielka armada Wysokich Elfów kieruje się w stronę "Zniszczonej Wyspy" i Naggaroth. W tym czasie ginie jednak w tajemniczych okolicznościach Tethlis i okręty zmuszone są powrócić.

Około roku 680 Bel-Korhadris - Uczony Król - buduje Białą Wieżę, w której murach stworzone zostaje miasto magów. Prace nad potężnym kompleksem trwają niemal nieprzerwanie do roku 498 po Sigmarze według kalendarza Imperialnego. Około roku 700 przedstawiciele Króla Feniksa przybywają do Kitaju. Przez kolejne lata handel pomiędzy tą krainą, a Ulthuanem rozwija się. W tym samym czasie mroczni kuzyni Wysokich Elfów nie próżnują. Ich galery okrążają glob i przywożą tysiące niewolników. W Elfich Królestwach znów ukazuje się ślad działań kultystów Slannesh'a - król Aethis zostaje zabity przez własnego kanclerza, będącego właśnie czcicielem mrocznego bóstwa.

Następca Aethisa, Moravel około 1123 roku decyduje się na zorganizowanie wyprawy przeciw Naggaroth. Zostaje ona jednak zmasakrowana, zaś Mroczne Elfy atakują i oblegają Wrota Gryfa. Udaje się jednak odeprzeć wroga. Po tym zdarzeniu król decyduje się wzmocnić system obronny, budując dodatkowe fortyfikacje wobec już istniejących twierdz i wznosząc nowe fortece. Dowódcą oddziałów Wysokich Elfów zostaje mianowany Mentheus, który jest też odpowiedzialny za szkolenie wojskowe jak największej ilości wojowników. Zostaje on jednak zabity podczas jednej z wypraw przeciw Mrocznym Elfom. Pogrążony w żalu Moravel wchodzi ponownie w ofiarne płomienie, popełniając tym samym ofiarne samobójstwo.

Rozpoczyna się epoka najazdów wojowników z Norsci na Ulthuan. Na początku są to samobójcze ataki, bez problemu odpierane przez oddziały Morskich Elfów z krain takich jak Lothern, później jednak zagrożenie rośnie. W efekcie magowie z Saphery rzucają osłonę mgieł na wschodnie morza aż po Ulthuan. Przez pewien czas Królestwo Elfów odcięte jest od świata, jednak w efekcie wypraw odkrywcy - Finubara i ponownego odkrycia osad Leśnych Elfów, Król Feniks, Bel-Hathor zgadza się na cofnięcie zakazu. Handel rozkwita na nowo. Około roku 2300 kalendarza Imperium Ulthuan przeżywa wielki najazd Chaosu i Mrocznych Elfów. Bohaterowi elfickiemu, Tyrionowi z trudem udaje się ocalić Wieczną Królową. Wysokie Elfy doprowadzają do bitwy na równinie Finuval, gdzie Teclis pokonuje Króla Wiedźm. Po tych wydarzeniach dołącza do Magnusa Pobożnego, cesarza Imperium, aby pomagać mu w walce przeciw Chaosowi w Starym Świecie. Zakłada również Kolegium Magii w Altdorfie. Od tego czasu na Ulthuan uderzają jeszcze około roku 2425 kalendarza Imperium gobliny prowadzone przez Groma Brzuchatego, zostają jednak rozgromione pod Tor Yvresse przez Elthariona.

Historia
Społeczeństwo
Tworzenie postaci
Profesje
Granie Wysokim Elfem