Broń krasnoludów
Rasa krasnoludzka rozwijała się przez całe tysiąclecia wokół górnictwa, inżynierii i wszelakich sztuk związanych z obróbką metali czy wykorzystaniem kruszców. Topór, broń bardzo często utożsamiana z krasnoludami wcale nie towarzyszy ich rasie od zarania dziejów. Na długo przed tym, jak Sigmar zjednoczył Imperium, krasnoludy wykorzystywały do obrony narzędzia pracy. Z czasem zaczęto produkować "narzędzia" przeznaczone specjalnie do walki. Ciężkie młoty, kilofy, ostro piłowane szpadle i łopaty oraz ząbkowane noże. Ewolucja tych narzędzi do dzisiejszych młotów bojowych i toporów trwała bardzo długo. Przełomem w rozwoju uzbrojenia krasnoludów było wpierw pojawienie się, a później zwiększenie aktywności goblinów w górach. I choć pierwsze kamienne młoty powstały jeszcze w okresie kolonizacji Gór Krańca Świata, około 6000 lat przed Sigmarem, to wyrób wpierw brązowej, potem stalowej broni na naprawdę szeroką skalę rozpoczął się dopiero z nadejściem "Wojny o brodę", a potem wojen z goblinami. Nie znaczy to oczywiście, że krasnoludy nie potrafiły wyrabiać broni dużo wcześniej. Po prostu nie czuły zbytniej potrzeby jej ulepszania i modyfikowania. Kamienne młoty zapewniały wystarczającą siłę ciosu i celność. W trakcie oblężeń twierdz krasnoludów mała rasa dysponowała już pokaźnym arsenałem broni białej. Broń strzelecka nigdy do końca nie zaskarbiła sobie zaufania krasnoludów. Wiadomo jednak, że już w czasie bitwy o Trzy Wieże w bramie Tor Allasi formacja krasnoludzkich kuszników zadała nieprzyjacielowi dotkliwe straty.
Największą sławę wśród krasnoludów broniących kopalń zyskały sobie ciężkie, krótkie młoty, które dzięki ogromnej wadze mogły zadawać duże obrażenia, przy tym walka nimi w niskich korytarzach również nie była utrudniona. Krasnoludzkie młoty od wieków były kute z najprzedniejszej stali lub wykonywane z najlepszych kamieni, zaś ich obuchy pokrywane były pięknymi ornamentami, zdobieniami, a często też słowami przysiąg, które miały wesprzeć krasnoludy w czasie bitewnego zgiełku. Krasnoludzcy wojownicy od zarania dziejów przywiązywali wielką wagę do utrzymania swych młotów w dobrym stanie, wszystkie usterki szybko naprawiać. Zwyczaj ten rozpowszechnił się w późniejszym czasie na inną broń i stał się symbolem tej rasy.
Może ciężko jest to sobie wyobrazić, ale bronią, która zyskała równie wielkie uznanie w podziemnych twierdzach krasnoludów był sztylet. Broń wręcz idealna do walki w ciasnych sztolniach, gdzie miecze, szable i maczugi nie nadają się zupełnie. Sztylety robione przez krasnoludy dzieliły się na ciężkie i lekkie. Te pierwsze służyły do zadawania ciężkich pchnięć, drugie zaś, lżejsze, lekko zakrzywione, mogły zostać rzucone w przeciwnika. Z biegiem lat krasnoludy nauczyły się dobrze wywarzać noże i sztylety, pamiętając o tym, że lecące ostrze szybciej dogoni przeciwnika niż poruszający się na krótkich nogach krasnolud.
Wielki przełom nastał jednak, gdy krasnoludy zaczęły ponosić klęski, zaś ich twierdze wpadały w ręce goblinów i skavenów. Wtedy do głosu doszły topory. Krasnoludy nie musiały już bronić się w ciasnych korytarzach swoich twierdz, tylko wydać przeciwnikowi walkę na powierzchni. Topór okazał się bronią bardzo skuteczną. Ciosy zadawane przy pomocy nowego krasnoludzkiego oręża były bardzo silne i doskonale nadawały się do przecinania i kruszenia goblińskich pancerzy. Poza tym topór okazał się być dużo bardziej poręczną bronią niż młot. Z czasem powstała cała gama odmian toporów. Z jednej strony ciężkie, dwuręczne, obusieczne topory, których ostrza osadzane były na stosunkowo krótkich trzonach, z drugiej zaś mające służyć do rzucania, lekkie, doskonale wyważone toporki. Największą chyba jednak popularność w trakcie wojen zdobył sobie niezbyt ciężki, poręczny topór jednoręczny, odrobinę krótszy od tych wyrabianych przez ludzi i z nieco większym ostrzem. Dzierżąc taki topór krasnolud mógł bez problemu nieść również tarczę, która przydatna była szczególnie przy ustawianiu formacji bojowych. Również rzucane topory zaskarbił sobie zaufanie krasnoludów. Szybko wyparły krótkie, zakrzywione sztylety, gdyż posiadały większą siłę, a kunszt z jakim były wykonane, zapewniały im równie szybki lot i precyzyjne trafienie.
Tak naprawdę to jednak młot nigdy nie stracił szacunku wśród krasnoludów i choć nie wszystkie w dzisiejszych czasach go używają, to jednak większość ceremonii krasnoludzkich odprawiana jest z udziałem młotów.
Trzeba jednak powiedzieć szczerze, że krasnoludy wygnane z kopalń szybko zaczęły pracować nad nowymi typami broni. Udoskonaliły technikę oblężniczą i obronną, zajęły się też bronią palną i maszynami. Mali inżynierowie pracowali w pocie czoła przez wiele lat, zanim zdołali stworzyć wspaniałe krasnoludzkie rusznice, których celność miała zrównoważyć małe umiejętności strzeleckie krasnoludów. Nie trzeba również przypominać o maszynach tak wspaniałych i olśniewających, jak krasnoludzkie żyrokoptery i czołgi parowe. Wszystko to było efektem prób odbicia utraconych twierdz. Ciągłe prace krasnoludzkich inżynierów szybko zwróciły uwagę ludzi. Od tamtej pory krasnoludzcy wynalazcy zaskarbili sobie miano najdoskonalszych zbrojmistrzów w całym Starym Świecie, zaś ich wyroby są doceniana i wychwalane przez wszystkie nacje. Krasnoludy często pracują w kuźniach oraz zbrojowniach ludzkich miast.
Yodri
komentarze
