Półelfy

W żyłach tych istot płynie zarówno krew elfów, jak i ludzi. Są to mieszańcy, którzy łączą cechy obu tych ras. Po elfach przeważnie dziedziczą część urody, lekko zaostrzone uszy oraz duże, piękne oczy z fioletową obwódką. Po ludziach dziedziczą przeważnie cechy charakteru, takie jak ciekawość świata, nieobliczalność i impulsywność. Nie są tak aroganckie, jak niektóre elfy, żyją znacznie od nich krócej, co może tłumaczyć ich większy temperament. Przeżywają jednak człowieka, naturalnie umierając zwykle w wieku około 110-120 lat. Domieszka elfiej krwi może być różna. Dziecko człowieka i półelfa będzie ćwierćelfem itd. Przeważnie jednak nie stosuje się takich określeń, zwąc wszystkich mieszańców półelfami, ewentualnie półludźmi w społecznościach elfich.

Półelfy są rzadko spotykane. Mieszanie krwi obu ras nie jest mile widziane u żadnej z nich. Elfy, które uważają się za istoty wyższe i lepsze niż ludzie, związek taki uważają za hańbę. Człowiek związany z elfem postrzegany jest jako dziwak i zboczeniec. Mieszane pary nie mają lekkiego życia. Często zostają zmuszone do opuszczenia swoich rodzinnych domów w poszukiwaniu miejsc odludnych lub bardziej tolerancyjnych.

Większość półelfów poczęła się w niezbyt miłych okolicznościach. Ciąże ich matek są często następstwami gwałtów, których ludzcy mężczyźni dokonali na elfich kobietach. Jeszcze nie słyszano o sytuacji odwrotnej. Matka takiego bękarta jest najczęściej wydalana z zamkniętej społeczności elfiej. Jeszcze trudniejsze życia ma sam młody półelf. Nie jest on akceptowany ani w społeczności elfów, ani ludzi. Widnieje przed nim tylko kilka perspektyw: może zamieszkać samotnie w odludnym miejscu, prowadząc pustelnicze życie; może zamieszkań w dużym, kosmopolitycznym mieście, takim jak Marienburg, gdzie łatwo wmieszać się w tłum i gdzie nikt nie patrzy na twoje pochodzenie; ostatnim wyjściem jest wyruszenie w świat w poszukiwaniu przygód, co jest chyba najczęstszym zajęciem półelfów.

Tworzenie postaci