ŻMIJA
Pochodzenie

Jest jednym z najpospolitszych jadowitych węży Starego Świata. Jej jad przeważnie nie jest zabójczy, a sam wąż jest bardzo płochliwy. W związku z ciągłym zmniejszaniem się obszarów dziewiczej puszczy populacja żmii stale spada.

Charakter: neutralny

Budowa ciała:

Żmija jest dość małym wężem o typowej, trójkątnej głowie, z ciemnym wzorem w kształcie powtarzającej się litery "V" na grzbiecie. Samica jest wyraźnie większa niż samiec. Dorasta do 1 metra długości, ma rudawobrązową skórę i jaśniejszy wzór. Samiec posiada wzór wyraźny, czarny, a skórę żółtawą lub oliwkowo-szarą. Przeważnie nie przekracza 60-70 cm długości. Węże nie posiadają uszu i są głuche. Potrafią jednak z wielką precyzją odbierać drgania podłoża, a tym samym wyczuwać poruszające się stworzenia. Ich pionowe źrenice są bardzo wyczulone na wszelki ruch i umożliwiają błyskawiczny atak. Żmija zmienia swoją skórę kilka razy do roku, często znaleźć można starą wylinkę tego węża.

Występowanie, populacja

Żmija żyje na większości obszarów Starego Świata. Łatwo się przystosowuje do najróżniejszych środowisk. Natknąć się na nią można zarówno na piaszczystych wydmach, jak i w regionach górskich, na wyżynach i w lasach. Znosi także klimat wilgotny i chłodny. Preferuje zalesione miejsca, głównie lasy mieszane. W górach żyje w zaroślach iglastych. Jest samotnikiem, choć zimuje w grupach po kilka osobników. Całe życie spędza na dość małym terenie. Jej naturalnym wrogiem jest jeż, ponieważ jest odporny na jej jad.

Tryb życia, odżywianie

Żmija przystosowuje swój tryb życia do pory roku. Wiosną i jesienią chętnie wygrzewa się na słońcu, w lecie aż do wieczora pozostaje w cieniu. Jest zwierzęciem nocnym, choć wysoko w górach poluje także w dzień. Wyszukuje zdobycz po ruchu i zapachu. Chwyta głównie małe gryzonie, jaszczurki i żaby. Zjada także pisklęta ptaków budujących naziemne gniazda. Zdobycz połyka w całości. Z początkiem zimy żmija zapada w sen zimowy. Z reguły spędza zimę pod kamieniami, nawisami skalnymi lub w norach małych ssaków. Gdy temperatura spada, wąż zagrzebuje się głębiej, by uniknąć zimna.

Walka

Żmija jest łagodnym wężem, który nie atakuje jeśli nie jest bezpośrednio zagrożony. Gdy poluje zbliża się do ofiary na odpowiednią odległość, po czym błyskawicznie atakuje i wstrzykuje jad swymi zębami. Następnie goni zdobycz, gdyż jej jad zaczyna działać dopiero po kilku minutach. Jej ukąszenie dla człowieka tylko wyjątkowo jest śmiertelne, ale zawsze powoduje wymioty i biegunkę. Osoby osłabione i dzieci są oczywiście o wiele wrażliwsze i bardziej zagrożone. Najniebezpieczniejsze jest ukąszenie w głowę lub w przebiegające płytko naczynia krwionośne. Zaatakowana lub rozzłoszczona żmija będzie atakować każdego przeciwnika, bez względu na jego wielkość.

Typowa charakterystyka
Sz	Ww	Us	S	Wt	Zw	I	A	Zr	Cp	Int	Op	Sw	Ogd
2	41	0	1	1	3	30	1	-	24	10	24	24	-

Zasady specjalne

Żmija jest w stanie zlokalizować ciepłokrwistą istotę w odległości do 20 metrów. Latarnie i pochodnie powodują u niej zamieszanie, redukując Inicjatywę o K6 x 10 punktów w danej rundzie.