WURM
Pochodzenie

"- Wurm? Aaa...to takie wino z Bretoni, tak? Nie...?" - Gregor Kopfweld, traper z Ostwaldu. "Taa...Widziałem go. Pojechał wczoraj do Altdorfu. Taki wysoki z łysinką" - karczmarz w okolicach Middenheim.
"Te stworzenia są tylko mitem. Zastanawiam się czy one kiedykolwiek istniały?" - Albert Koch, pisarz.
"Prastare zwoje, malowidła i podania przekazują nam niewiele informacji na temat tych niezwykłych stworzeń, zamieszkujących głęboko w lasach Starego Świata. Doszły do mnie nawet historie o tym, jakoby przeniosły się na piaski Arabii i do Kitaju, nie mogąc znieść rozprzestrzeniających się nowych ras, w tym ludzi. Oddałbym wiele, by móc ujrzeć choć szkielet jednego z osobników..." Pantvu Gioseux, archeolog, badacz zaginionych miast i antycznych stworzeń.

Legendy głoszą, że w czasach, gdy Taal kreował obraz zwierząt, wypuszczając je po lasach, na niebie dominował potężny smok, Argot. Jego siła nie miała sobie równej wśród wszelkich istot, a w swojej zarozumiałości chciał nawet zostać bogiem. Taal, widząc arogancję smoka, ukarał go srodze, odbierając mu skrzydła i łapy, nakazując od tej pory jemu i jego potomstwu czołgać się po ziemi... Zapomniał tylko o jednym, o ogromnych rozmiarach Argota...

Charakter:

Jak już pisałem wyżej, Wurmy są neutralnymi stworzeniami. W okresie godów jednak są podenerwowane i mogą być agresywne dla każdego spotkanego zwierzęcia które wejdzie mu w drogę. Matka będąca w trakcie "ciąży" i wychowywania młodego jest niebezpieczna i nawet jeżeli uda się komuś spotkać Wurma, to oby nie była to matka z potomstwem.

Budowa ciała:

Wurm jest stworzeniem niezwykle trudnym do zauważenia (mimo potężnych rozmiarów). Jest to głównie spowodowane tym, iż stworzeń tych jest niezwykle mało... Nie spotyka się ich w stadach i niech Taalowi chwała będzie za to! Ich rozmiary są imponujące. Gadzi łeb pokryty twardą łuską, często zdobiony rogowymi wyrostkami, może dochodzić nawet do 3,5 metra długości, a reszta ciała osiąga nierzadko 50 metrów. Samce najczęściej ubarwione są w odcieniach żółci, jasnego brązu i złota, samice zaś są barwy zielonej i mają cieńszą niż samce łuskę. W okresie godowym samica wydziela intensywny zapach, wyczuwalny tylko dla jej gatunku, czym wabi potencjalnego partnera bądź partnerów, jeżeli do tego dojdzie, kandydaci prezentują swoje ubarwienie, zdobienie łba i siłę co często kończy się "skoszeniem" kilkuset metrów kwadratowych lasu. Młody Wurm (w wieku 1 roku) ma około 5 metrów długości razem z 30cm pyskiem, pozbawionym zębów i twardej łuski. Dopiero po około 30 latach osiąga rozmiary swoich rodziców, z tym, że w wieku 4 lat zostaje pozbawiony opieki matki i ma już wtedy w połowie wykształcone łuski, mocne, najeżone zębami szczęki i prawie 15 metrów, wraz z metrowym łbem.

Występowanie, populacja

Na terenie samego Imperium występuje tylko kilka okazów (dokładnie 5 z czego 3 to samice), a i one zamieszkują najbardziej niedostępne i mroczne partie pradawnych lasów. Wurmy preferują tereny bardzo zagłębione w lasach, gdzie ciągle jest dużo zwierzyny, a mimo wszystko nie wzbudzają one wielkiej sensacji. Zdarza im się jednakże wypuścić się zbyt daleko poza najstarsze mateczniki, a w efekcie, spotkać się z ludźmi lub przedstawicielami innych ras rozumnych.

Tryb życia, odżywianie

Wurmy z wyglądu przypominają smoki, jednakże ich tryb życia i zasady są już nieco odmienne. Nie gromadzą skarbów i nie są tak wredne lub złe jak ich skrzydlaci pobratymcy. Raczej stronią od dużych grup nieznajomych, chyba że są na łowach bądź bronią gniazda. Wurmy nigdy nie walczą między sobą, nawet o samicę, są na to zbyt inteligentne. Okres godowy trwa przez cztery miesiące, ale wypada raz na 7 lat. Po zapłodnieniu samiec odchodzi. Wurmy są jajorodne i składają zazwyczaj jedno jajo wielkości dorosłego człowieka, po 3 miesiącach od złożenia (w sumie dwa lata po zapłodnieniu) wykluwa się młody Wurm. Wielkością ustępuje swojej matce i jest całkowicie bezbronny. Przez następny rok to ona będzie go żywić i dbać o niego, ale zazwyczaj 40% młodych dożywa wieku dorosłego.

Samiec Wurma
Sz	Ww	Us	S	Wt	Zw	I	A	Zr	Cp	Int	Op	Sw	Ogd
8	70*	-	7	8	55	60	3	50	70	65	70	60	-

* - atakuje z przewagą wysokości (+10 do WW, już uwzględnione)

Samiec Wurma ma na łbie łuskowate płyty, dające mu 3PP, reszta ciała jest również chroniona przez twarde łuski, lecz te dają już tylko 2PP. Wurm atakuje dwa razy ugryzieniem i raz ogonem, istnieje jednak 20% szans na to, że w czasie walki przetoczy się po przeciwnikach, zadając 6K4 obrażeń (nie dodaje się już S), poświęca jednak wtedy wszystkie inne ataki. Nie wykonuje jednak rzutu na WW, a przeciwnicy, aby uniknąć zmiażdżenia muszą wykonać udany test I. Kiedy jego życie jest zagrożone (Żyw spadnie poniżej 10), ucieknie z pola walki. Łeb dorosłego samca liczy sobie około 3 - 3,5m długości, a reszta ciała ma około 40 - 50 metrów. Dojrzałość płciową osiąga po 15 roku życia, kiedy to dochodzi do 2/3 rozmiarów dorosłego samca.

Samica Wurma
Sz	Ww	Us	S	Wt	Zw	I	A	Zr	Cp	Int	Op	Sw	Ogd
8	70*	-	6	7	47	60	3	50	70	70	70	70	-

* - atakuje z przewagą wysokości (+10 do WW, już uwzględnione)

Samica Wurma ma łeb i resztę ciała pokrytą twardymi łuskami dającymi 2 PP. Zasady atakowania są takie same jak u samca z tym że podczas "przetaczania się" zadaje 5K4 obrażeń. Jeżeli samica broni gniazda lub młodego nie ucieknie z pola i walczyć będzie pod wpływem furii do czasu, aż młodemu lub legowisku nic nie będzie zagrażało. Łeb dorosłej samicy waha się między 2,5 - 2,8m długości, a reszta ciała ma około 30 - 45 metrów. Dojrzałość płciową osiąga po 18 roku życia, kiedy to dochodzi do 2/3 rozmiarów dorosłego osobnika. Jaja składane są wczesną wiosną tuż po roztopach, kiedy słońce jest w stanie ogrzewać młodego Wurma.

Młody Wurm
Sz	Ww	Us	S	Wt	Zw	I	A	Zr	Cp	Int	Op	Sw	Ogd
4	40	-	4	5	30	45	1	40	40	50	50	50	-

Podana wyżej charakterystyka jest właściwa dla 4 - letniego Wurma i dopiero z tego poziomu będzie się dalej rozwijać, aż osiągnie wiek dojrzały opisany wyżej. 4 letni Wurm ma blisko 15 metrów długości wraz z metrowym łbem; łuski dają mu 1PP na całym ciele, u młodego samca od 6 roku życia na łbie zaczynają się kształtować drobne wyrostki i zaczątki płyt będące w przyszłości jego chlubą.

Zasady specjalne

Wurm ma wyczulony zmysł węchu oraz dobry wzrok, skuteczny zwłaszcza w nocy, dzięki czemu jest dobrym myśliwym. Wurmy mają swoje tereny łowieckie, obejmujące około 50 tys. km2. Nie tolerują na nim innych osobników swojego gatunku i po krótkiej prezentacji siły przekonują do opuszczenia ich siedziby. Wurmy mają też, tzw. tereny legowiskowe, tzn. obszary na których wypoczywają, śpią, ogólnie - mieszkają; teren ten jest naznaczony zapachowo przez Wurma i każde zachwianie tego stanu, np. przez pojawienie się nieznanego zapachu (człowieka z miasta, zapachu nie łączącego się z danym obszarem leśnym) powoduje nadpobudliwość i agresywne przeczesywanie obszaru legowiskowego co często kończy się śmiercią nieproszonych gości. Obszar legowiskowy ma około 50 km2. Wurmy są wyczulone na punkcie magii i jakiekolwiek użycie czarów w promieniu 3 km od niego powoduje agresywne zachowanie. Zimą hibernują w swoich specjalnie wygrzebanych do tego jamach i korytarzach pod ziemią. Sieć korytarzy i jam wygrzebanych przez starego Wurma przez większość jego życia może się ciągnąc kilometrami pod jego terenem legowiskowym. Zbudzone Wurmy wpadają w szał i przez 4K6 rund atakują pod wpływem furii. Wzbudza strach w istotach mających poniżej 3 metrów wzrostu. Podatny na furię, kiedy chroni gniazdo bądź młode. Wurmy boją się ognia, o ile jest on poważnym zagrożeniem (ognisko nic dla niego nie znaczy, przeraża go płonący, kilkunastometrowy obszar lasu).