SMOKI
Jak ze smokami w WFRP jest, każdy widzi. Rasa o liczbie osobników równej kilka sztuk, poukrywane gdzieś na końcu świata, śpiące, drzemiące w swoich legowiskach snem niemal wiecznym. Trzy dorosłe, dwa młode, jeden stary czy coś takiego, oto Smoki w Warhammerze. Gracze, nawet jako jednostki nietuzinkowe, naznaczone przez los, ze smokiem na zdrowy rozum nigdy się nie spotkają, no bo jak? A jednak wszyscy doskonale wiemy, że gdy powiesz fantasy, przed oczyma masz smoka, przynajmniej tak odpowiedziało ogromne grono ankietowanych. Praktyczne wyrzucenie smoków z młotka zabrało mu pewien atut, pewien symbol, będący jednym z wyznaczników świata fantasy. Oczywiście nie samym smokiem człowiek żyje, a właściwie nie tylko z łap smoka człowiek ginie, niemniej miło by było, aby jednak smoki w Warhammerze pojawiły się nieco bardziej obficie. Nie mówię tu o ogłoszeniach "Kilku śmiałków to eksterminacji smoków najmę" albo "Chętnych do rozwiązania problemu ze smokami pilnie szukam". Nie myślę o sytuacji smok co krok, niemniej wprowadzając kilka odmian smoków, zwiększając ich populację, możemy wpłynąć na atrakcyjność gry, bo jakimż zdziwieniem byłoby "Nad wami przelatuje smok". To nie musi być walka ze smokiem, jego śmierć nie musi być celem, niech gracze zobaczą, doświadczą smoka, a gdy MG zrobi to naprawdę dobrze, wówczas na pewno zostanie to na długo w pamięci. Oczywiści nie chodzi o to, aby na następnej sesji smok pojawił się ponownie, ale jedno, góra dwa spotkania w życiu bohatera powinny wystarczyć.

Historia

Smoki były od zawsze, a właściwszym byłoby stwierdzenie, że były jeszcze przed Slanami. Zanim ta rasa zagościła na ziemi, smoki były jej naturalnymi panami. Wraz z pojawieniem się Slanów rola smoków zmalała. Dawne smoki były niewyobrażalnie potężne, ogromne, odporne, silne wręcz nieśmiertelne, lecz to właśnie ich inteligencja powiedziała im, uświadomiła ich, że wobec Slanów powinni się ukorzyć, usunąć w cień. Nie jest prawdą, jakoby Slanowie podporządkowali sobie smoki, niemniej niektóre jednostki zbratały się z nimi. Smoki gromadzoną przez tysiąclecia wiedze przekazywały kolejnym pokoleniom, niemniej wraz ze zmianami klimatu, wraz z coraz większym działaniem sił chaosu, smoki ustępowały pola. Wówczas istotą smoczego bytowania nie była walka. Ich nadwyobrażalne zdolności mówiły im, że nadchodzi czas zmian, czas zagłady i nic już nie da się zrobić. Oczywistym smoki nie były bierne wobec napastników. Tysiące goblinów musiały zginąć zanim smok opuścił zajmowany uprzednio teren. Oddziaływanie bram w nadnaturalny sposób ograniczyło płodność smoków, a właściwie zaczęło warunkować wykluwanie się tylko samców. Samice składają jaja tylko kilka razy w życiu, co wówczas, na przestrzeni 1000 lat skazywało smoki na wymarcie. Ówczesna populacja kurczyła się stopniowo, by dziś, ocalałe kilkadziesiąt smoków, mogło czekać swych dni.

Klany

Może wyda się to absurdem, ale smoki podzieliły się na kilka frakcji, orientacji wobec nadchodzących zmian, orientacje te dla wygody nazwę klanami. Pierwszy klan jest absolutnie bierny wobec upływającego czasu. Ogromna wiedza i dar proroctwa uświadomiły te jednostki o nieuchronnej klęsce. Pogrążone we śnie czekają swoich dni w wielkich, górskich jaskiniach. Smoki te są bardzo stare, często ślepe, niemniej nie ma na ziemi istoty mądrzejszej od nich. Kolejnym klanem jest klan buntowników. Jest to ostatnie pokolenie smoków, najmłodsze, najżywsze, które nie potrafi pogodzić się z zaistniałą sytuacją. Na przekór starszym odrzuciły nauki, odsunęły od siebie dawną wiedzę, stając do tragicznej walki o przetrwanie. Smoki te są dużo mniejsze od swych praojców, nie posiadają tak ogromnej wiedzy, nie są tak silne i odporne, niemniej są najbardziej agresywne. Ostatnim z klanów są smoki, które przystosowawszy się do zaistniałych warunków, nie do końca pogodziły się z wizją klęski. Żyją w swoich grotach, są czynne, polują, niemniej nie wykraczają poza zasięg swojego terytorium, są raczej bierne wobec obcych, chyba że zostaną zaatakowane. Są to smoki średniego wieku, o sporej wiedzy i dużych rozmiarach, niemniej zatraciły już wiele ze swojego dawnego dorobku.

Ogólna charakterystyka, psychologia.

Pierwszym stwierdzeniem będzie, że smoki nie są zwierzętami w znanym nam znaczeniu tego słowa. Są rasą, bytem, jak ludzie, krasnoludy, halfingi czy elfy. Ich odmienna budowa ciała jest świadectwem odmiennej historii. Dawne smoki posiadały wiele darów i umiejętności, stawiających je na najwyższym szczeblu drabiny bytów, zaraz pod bogami i jak się okazało Slanami, niemniej z czasem zatracały swoje zdolności i dary. Dawniej smoki były wręcz przesiąknięte magią. Kontrolowały ją w tak wielkim stopniu, że sama siła ich umysłu była zbyt wielką potęgą dla innych pradawnych bytów. Ujarzmiły one magię do tego stopnia, że najsilniejsze i najpotężniejsze z nich były niemalże całkowicie na nią odporne, same zaś mogły poprzez swój umysł dowolnie kształtować energię, magię, nadając jej dowolną formę, czyli to co my nazywamy czarem. Niegdyś smoki posiadały wewnętrzny wzrok, zastępujący niedoskonałe oczy, który mógł widzieć mimo ciemności, mimo odległości, czasem jako dar prorokowania sięgał w przyszłość. Pierwsze smoki potrafiły nie wydobywając z siebie głosu porozumieć z każdą rozumną istotą. Możliwości ich umysłów pozwalały im gromadzić wiedzę, a następnie przekazywać ją kolejnym pokoleniom. Niemniej z każdym pokoleniem smoki stawały się coraz słabsze, coraz mniej doskonałe, do tego stopnia, że najmłodsze pokolenie przedkładają siłę mięśni nad istotę i potęgę rozumu.

Budowa ciała - ogólna

Spojrzałem na stronę 243 podręcznika i stwierdziłem, że jeśli to ma być smok, to może i lepiej, że jest ich kilka (na 244 jest już lepiej). Ciało zupełnie jakby węża, skrzydła w formie szczątkowej, taki smok bardziej przypomina tego z chińskich parad niż pradawne, potężne stworzenie. Generalnie wypadałoby zacząć od tego, że smoki są bardzo różne, jeśli idzie o budowę ciała. Zasadniczo przypominają jaszczurki o dość wydłużonym ciele, z licznymi rogami i naroślami na grzbiecie i głowie, z ogromnymi, błoniastymi skrzydłami, które podobnie jak u ptaków są kończynami górnymi, tyle że o smoków obdarzone są one co prawda krótkimi, niemniej chwytnymi palcami z pazurami. Każdy powinien zobaczyć przed oczyma swojego własnego smoka, a moja tutaj sugestia może pomóc ewentualnym wizjom. Smoki mierzą (właściwie mierzyły) od 10 do 100m długości. Każdy smok posiada 4 kończyny, przy czym dolne, duże i masywne, bardzo chwytne, są na tyle silne, że przy pomocy ogona pozwalają smokowi zachować pozycję pionową. Ogon oprócz roli przeciwwagi pomaga w locie. Głowa smoka, to swoista maszyna do zabijania. Nie da się ukryć, że tak wielkie istoty musiały być skuteczne w polowaniu, a głowa jest tego dobrym przykładem. Paszcza, bo trudno to nazwać szczęką, uzbrojona jest w dziesiątki niesamowicie ostrych zębów, mogących bezproblemowo rozcinać każdą tkankę, a ogromny nacisk pozwala kruszyć i miażdżyć kości/zbroje/pancerze ofiar. Wiele części ciała oprócz bardzo grubej łuski chronionych jest guzami, rogami i naroślami, które mogą także pomagać w ataku. Wielkie, błoniaste skrzydła o gigantycznej nierzadko rozpiętości są bardzo trwale i nie tak łatwo je przeciąć, pozwalają one smokowi wzbijać się w przestworza. Pamiętaj, że twoja wizja smoka może być po stokroć lepsza. Wszystko zależy od ciebie.

Siedliska

Trudne jest znalezienie sobie lokum mierząc powiedzmy 30m, dlatego siedziby smoków przechodziły z pokolenia na pokolenie (stąd tam tyle skarbów). Najlepszym schronieniem są góry, a właściwie monumentalne jaskinie wewnątrz nich. Takie warunki odnajdziemy zarówno w Górach Szarych jak i Górach Krańca Świata, choć jeśli ktoś się uprze może zaadoptować i mniejsze wzniesienia. Jeśli idzie o wnętrze, to nie znajdziemy tam nic, prócz skarbów gromadzonych przez wieki. Smoki skrzętnie zbierały nazwijmy to wszelkie świecidełka, z kilku powodów. Po pierwsze pragnęły, aby co piękniejsze przedmioty przetrwały dla przyszłych pokoleń. Nie rozumujmy tu w kategoriach, że smokom są one niepotrzebne, po prostu doceniały ich wartość estetyczną, tak jak my doceniamy piękno obrazów, choć po licho one komu. Drugim powodem jest obawa, aby co potężniejsze, magiczne przedmioty nie wpadły w niepowołane ręce. U smoków są one bezpieczne, lecz w rękach powiedzmy ludzi, mogłyby siać wiele zła, a i kto wie czy nie obrócono by ich przeciwko smokom. Właśnie dlatego penetrując siedlisko smoka możemy natknąć się na magiczną broń, zbroję, laskę i inne bardzo magiczne przedmioty. Zbierane były one przez wieki, czasem siłą zdobywane, czasem przychodziły do smoków powiedzmy w formie przyszłej kolacji.

Psychika

Jak już wspomniałem przy klanach, smoki różnią się swoją psychiką. Te pierwsze były z natury dobre. Ich celem nie był rabunek, śmierć czy chęć posiadania, one trwały, trwały jako byt i pragnęły aby ten stan rzeczy nie uległ zmianie. Niezaprzeczalnie panowały na Ziemi, więc znikała żądza posiadania, żądza władzy. Inne wymiary nie kusiły smoki, choć podobno pradziadowie potrafili opuszczać ziemski wymiar. Wszystko ewoluowało, z czasem Slanowie zajęli dominujące miejsce na ziemi, u smoków pojawiła się zazdrość, chęć rządzenia, dominowania. Sporo smoków wdało się w walkę ze Slanami, obudziła się w nich waleczna natura. Po odejściu Slanów smoki zapragnęły na nowo zdobyć ziemię. Nie wszystkie oczywiście, lecz niektóre wyruszyły w świat by udowadniać swoją wyższość nad innymi bytami. Pojawił się nieuzasadniony mord i śmierć. To dziwne, że istoty tak potężne i tak mądre, z łatwością odeszły od swoich korzeni, choć podejrzewa się tutaj destrukcyjne działanie bram, przez które wpływała na ziemię dziwaczna, niepohamowana moc. Zło, które raz zagościło w umyśle smoka, przechodziło dalej, za każdym razem się potęgując. Pojawiły się zaborcze i chciwe smoki, które grabiły dla samej przyjemności, gromadziły skarby, nawet te bezużyteczne, tylko z chęci posiadania, udowadniania swojej dominacji. Słabnąc jako rasa, z czasem traciły na sile, na mocy, stawały się mniej odporne, czasem ginęły w walce. Oczywiście wszystko działo się na przestrzeni tysiącleci i nie odbywało się skokowo, lecz z czasem ewoluowało. Duża część smoków jest neutralna. Pragną po prostu przeżyć swoje życie. Większość z nich nie może mieć potomstwa, nie zależy im na władzy, na skarbach. Żyją sobie samotnie nie wadząc nikomu (prócz zwierzyny którą pożerają). Owszem, posiadają czasem w swych jaskiniach piękne, potężne przedmioty, jako pamiątki po dawnych czasach.

Odżywianie

Z odżywianiem u smoków jest dość dziwnie. Wbrew logice im smok większy, tym mniej musi jeść. Pradawne smoki jadły systematycznie, ale rzadko. Obecne, mniejsze i żywsze muszą jeść dość często. Wielkie smoki posiadają dziwny metabolizm, a mnóstwo energii niezbędnej do życia czerpały wprost z otoczenia. Z czasem zanikła ta moc, ta umiejętność i musiały zwiększać dawki normalnego pokarmu. Dzisiejszy, przeciętny smok musi zjeść zwierzę wielkości krowy raz na dwa tygodnie.

Rozmnażanie

Smoki znoszą jaja. Samica, składa do 3 jaj raz na każde 100 lat życia. Po 5 latach z jaj wylęgają się młode smoki. Taki maluch jest wielkości kuca (wyobraźcie sobie jaja!) i od razu odżywia się mięsem. Także w tym wypadku występują jednak rozbieżności. Dzisiejsze 10-15m smoki rozmnażają się raz w życiu, składając do 3 jaj, przy czym nie ze wszystkich muszą wykluć się młode (z pozostałych nic się nie wykluwa!). W wypadku mniejszych smoków jaja są proporcjonalnie mniejsze.

Samotnicy

Minęły czasy, gdy smoki żyły stadnie i niczym dzisiejsze wrony latały razem po niebie. Dzisiejsze smoki to samotnicy, żyjący w odosobnieniu, choć istnieją swoiste smocze grupy szturmowe, złożone z młodych osobników, które w liczbie 5-6 są w stanie obrócić w perzynę niemal wszystko, co postawił człowiek.

Stosunek do magii

Tylko od ciebie mistrzu zależy, jaki będzie twój smok. Generalnie tylko te drzemiące, stare smoki są w większym stopniu odporne na magię. Osobniki, z którymi najprawdopodobniej skonfrontujesz BG, czyli młode, potencjalne jednostki grupy szturmowej, na magię odporne są słabiej. Niemniej jednak sprawa jest trochę bardziej skomplikowana i aby lepiej rozeznać się w tym wszystkim, oto tabela.

Rodzaj smoka	Broń magiczna		Czary	Runy	Czy sam rzuca czary
	Obrażenia	Szansa na zniszczenie broni magicznej przy parowaniu
Młody	Redukuje 1 punkt dodatkowych obrażeń	3%	Niweluje K4 obrażenia zadane przez czar	Nie odporny	Nie
Średni wiek	Redukuje połowę dodatkowych obrażeń	10%	50% szans że sparuje zaklęcie	30% szans że nie zadziałają	Tak, ale tylko w formie odbicia wcześniej rzuconego
Stary smok	Jak zwykła broń	30%	80% szans że sparuje zaklęcie	60% szans że nie zadziałają	Tak, dowolnie operuje zaklęciami, wcześniej na niego rzuconymi
Pradziad, smok bardzo stary	Połowa obrażeń jak przy zwykłej broni	50%	99% że sparuje zaklęcie	99% szans że nie zadziałają	Tak, dowolnie posługuje się magią, tworzy, paruje, odbija zaklęcia

Jeśli idzie o obrażenia, to jak widać magiczna broń wraz z wiekiem smoka coraz mniej mu zagraża. W pewnym momencie smok staje się odporny na zwykły oręż i tylko umagiczniona broń może go zabić. W wypadku starych smoków odporność na zwykłe uzbrojenie jest całkowita. Bardzo stare smoki nawet obrażenia od broni magicznej (którą traktujemy jak zwykłą) redukują o połowę. Np. Gramu atakuje swoim magicznym toporem +3 do obrażeń- starego smoka. Cały bonus diabli biorą i topór zadaje normalne obrażenia, przy czym gdyby nie miał wcześniejszego +3 to wcale by nie zadawał obrażeń. Gdyby Gramu atakował bardzo starego smoka, wówczas nie dość, że umagicznienie nic by nie dało to i obrażenia zredukowane by były o połowę. (Redukujemy zawsze zaokrąglając w dół, np. 3 dzielone na 2 da nam 1.

Wzajemne relacje

Smoki generalnie nie wchodzą sobie w paradę. Jest ich na tyle mało, że terenu i jedzenia starcza dla wszystkich. Jedyne walki odbywają się pomiędzy młodymi smokami, których wojownicza natura nierzadko popycha do napaści na współbraci.

Kontrolowanie smoka

Smoków, a przynajmniej tych nieco starszych, nie da się kontrolować. Człowiek (elf etc.) nie jest w stanie posiąść tak wielkiej wiedzy i mocy, aby okiełznać smoka. Młode smoki przy pomocy starożytnych potężnych artefaktów da się kontrolować. Stają się posłuszne swemu panu, pozwalają na sobie jeździć, walczą wraz z jeźdźcem. Nigdy jednak oddanie nie jest całkowite i reakcji smoka nie można być nigdy w 100% pewnym. Nie wiem czy wyobrażacie sobie, co mógłby taki jeździec na smoku. 15 metrowa bestia wraz ze swym panem stanowiliby straszliwe narzędzie zniszczenia.

Rodzaje smoków - indywidualności

Mamy stare i młode smoki, duże i małe, to już coś. Niemniej na tym świat smoków się nie kończy. Każdy smok to indywidualność, nie ma dwóch takich samych, choć ostatnie pokolenie jest do siebie dosyć zbliżone. Nie chcę tutaj rozdrabniać się na smoki białe, czarne czy fioletowe, bo to zależy tylko od ciebie. Poniższa tabela może ci pomóc przy tworzeniu smoka.

Wiek smoka	Ilość smoczych atrybutów
Młody do 200 lat	K4-1
Średni wiek do 500 lat	K6-1 minimum 1
Stary smok do 2000 lat	K8+2
Bardzo stary smok do 4000 lat	K12+6

Nazwa atrybutu		Opis atrybutu
Zionięcie	Ogniste 80%	Jeśli smok posiada jakikolwiek atrybut, to jest nim właśnie zionięcie. Większość smoków zionie ogniem, choć część z nich obdarzona jest lodowym podmuchem. Obszar oddziaływania zionięcia to stożek długości 25m za każdą pełną dziesiątkę długości ciała smoka. W najszerszym miejscu mierzy 10m x każda dziesiątka długości. Zionięcie zadaje K12 obrażeń z siłą 6. Cele trafiane automatycznie.
	Lodowe 20%
Wicher		Z gardzieli smoka w magiczny sposób wieje wicher, istne tornado. Wicher oddziaływuje podobnie jak zionięcie, przy czym nie zadaje obrażeń, a jedynie zdmuchuje istoty poniżej 50kg x pełna dziesiątka długości smoka. Cięższe istoty tracą wszystkie ataki aby się utrzymać na nogach, chyba że ważą o 50kg więcej niż siła podmuchu.
Chmura dymu		Smok potrafi ze swych nozdrzy wydobyć ogromną, gęstą chmurę, która całkowicie pokryje obszar 2500m2 (50mx50m) przed smokiem. Widoczność spada do 0.
Odporność na ogień		Smok jest całkowicie odporny na ogień
Odporność na zimno		Smok jest całkowicie odporny na zimno
Przegonienie żywiołaka	K4	Smok z łatwością przegania wezwanego wcześniej żywiołaka, jeśli jest odpowiedniego typu.
	1. wody
	2. ognia
	3. ziemi
	4. powietrza
Paraliż		Smok koncentrując się przez 1 rundę na przeciwniku, jest w stanie go sparaliżować (po nieudanym teście SW ofiary) na okres K20 tur.
Nienawiść do wszystkich istot (można sprecyzować np. goblinów, orków, krasnoludów)		Smok nienawidzi wszelkich istot. Atakuje z ogromną determinacją i żądzą śmierci w oczach. Do wszystkich zadanych przez tego smoka obrażeń należy doliczyć kolejne K4.
Magiczna bariera		Smok potrafi rozpiąć wokół siebie (do 10m w każdą stronę) magiczną barierę. On sam nie może wewnątrz nic zrobić, niemniej nikt nie jest w stanie wejść do wnętrza sfery jaka powstała. Podobno istnieją pierścienie omijające to zabezpieczenie.
Odporność na magię		Jeśli z powodu wieku smok nie jest odporny na magię, ten atrybut da mu 70% szansę na niepowodzenie rzuconego przeciw niemu zaklęcia.
Ryk		Ryk smoka paraliżuje istoty poniżej 1,8m na 1 rundę w promieniu 100m. Smok rycząc poświęca wszystkie ataki
Magiczny wzrok		Smok widzi w całkowitej ciemności na odległość do 100m
Czuły węch		Smok prędzej poczuje wroga niż zobaczy. Niezawodny węch jest w stanie wyczuć istotę oddaloną o 70m od smoka, przy dobrym wietrze oddaloną o 110m.
Ognista ściana		Smok rzuca coś na kształt zaklęcia, w formie ściany ognia, która niczym mur odgrodzi go od otoczenia. Ściana ma wysokość do 20m i szerokość do 60m. Trwa przez 5 rund.
Absorbowanie czarów		Smok pochłania czar, który nie wyrządza mu w tym wypadku żadnej krzywdy i wyrzuca go z siebie w dowolnym momencie (takie odbicie zaklęcia z opóźnionym zapłonem)
Moc		Smok jest w stanie obdarować dowolną istotę o Int>30 K20 PM
Dar języków		Smok telepatycznie potrafi rozmawiać z każdą inteligentną istotą
Umagicznienie		Smok potrafi umagicznić jakiś przedmiot. Stopień umagicznienia wedle rozsądku i woli MG.
Oczyszczający ogień		Osoba skąpana w oczyszczającym ogniu smoka zyskuje na stałe 1 do WT.
Dar niebios		Obdarowuje istotę 1 punktem przeznaczenia, stosować dla starych i bardzo starych smoków, ostrożnie i bez przesady (np. tylko jedną istotę na 10 lat).
Uzdrowienie		Przywróci rannej osobie do 20 punktów Żyw
Regeneracja		Zregeneruje osobie utraconą kończynę (warunek utraconą nie wcześniej jak rok temu, stosować ostrożnie i bez przeginania)

Jak widać atrybuty mogą znacznie utrudnić życie BG, bądź przynieść im wymierne korzyści. Nie wiem w jaki sposób BG mogą powiedzmy zaprzyjaźnić się ze smokiem, ale to jest właśnie pole do popisu dla MG.

Złe smoki

Jest pewien odsetek smoków, które stały się złe, na wskroś złe. Ich charakter stał się paskudny, plądrują one i niszczą wszystko na swej drodze, sieją śmierć i spustoszenie. Co najgorsze sprawia im to radość, dlatego przemierzając niebo szukają słabych i bezbronnych, małych wiosek, które palą i niszczą wedle swojej woli. Zły smok jest straszliwym przeciwnikiem. Będzie on dążył do konfrontacji ze wszystkich sił, nigdy nie opuści pola walki, często będzie stosował nieuczciwe sztuczki w walce (burza piaskowa, zwalenie głazów ze zbocza, walka z zasadzki, pozorowana śmierć itd.).

Charakterystyki

Nie wiem czy podane charakterystyki będą wam odpowiadały, niemniej oto one.

Młody smok
Sz	Ww	Us	S	Wt	Zw	I	A	Zr	Cp	Int	Op	Sw	Ogd
6	62	0	7	7	50	35	4	-	89	50	89	79	24
Smok w wieku średnim
5	59	0	12	8	69	30	6	-	89	70	92	89	24
Stary smok
4	55	0	15	9	89	30	6	-	89	95	95	95	24
Stary smok
3	45	0	22	10	110	30	6	-	99	99	99	99	24

Pamiętajmy, że ataki smoków młodych opierają się na sile mięśni, starszych na sile umysłu. Stare smoki mają ogromną siłę z racji swoich gigantycznych rozmiarów i swojej masy. Ataki należy rozkładać wedle woli, na zwykłe ataki szponami, zionięciem, rzucenie czaru, ale i tratowanie.

Powodzenia w konfrontacji ze smokami