CHOCHLIKI
Pochodzenie

Nie wiadomo dokładnie skąd na świecie wzięły się chochliki. Raczej oczywistym wydaje się być fakt, iż przywędrowały z północy, w czasie jakiś wielkich zawirowań energii pomiędzy wymiarami, w czasie podwyższonej aktywności bram międzywymiarowych. Istnieje także legenda, jakoby chochliki zostały stworzone przez Esmeraldę, czy inne hobbickie bóstwo. Chochliki to dziwaczne stworzenia zamieszkujące lasy, mokradła, jaskinie i łąki, które mimo swojej dość małej inteligencji wytworzyły swoistą społeczność. Małe, szybkie, lękliwe rzadko są spotykane przez podróżników, niemniej często ingerują w życie nieświadomych niczego poszukiwaczy przygód.

Budowa ciała:

Chochlik to mały, liczący do 45cm stworek, o dużej, łysej głowie i spiczastych, poszarpanych uszach. Istoty te wyglądają dość groteskowo, szczególnie ich duża, jakby nienaturalnie wręcz wielka, głowa. Stopy, stosunkowo duże jak na tak małą istotkę porośnięte są futrem, znacznie gęstszym niż to porastające dość krótkie nogi. Zwinne, długie ręce, wraz z czteropalczastymi dłońmi pozwalają chochlikom bezproblemowo posługiwać się różnorakimi narzędziami. Choć właściwie całe ciało chochlika porasta futro (z wyjątkiem rzecz jasna łysej głowy), to noszą one sięgające kolan koszule, wykonane z wyprawionych skór. Swoje wdzianko mają w zwyczaju przewiązywać w pasie sznurkiem, skręconym z włókien roślin. Niemniej najbardziej intrygującą częścią ciała u chochlików jest głowa. Długi, haczykowaty nos, duże, bystre, mądre oczy, oraz długie, spiczaste, jakby postrzępione uszy nadają chochlikowym twarzom niepowtarzalny wygląd. Na pierwszy rzut oka każdy chochlik jest podobny do siebie, niemniej baczniejszej obserwacji można dostrzec różnice, a to w rozmieszczeniu brodawek (których mają co najmniej kilka), a to w kształcie uszu, zadziorności nosa. Młode chochliki wyglądają identycznie jak osobniki dorosłe, przy czym są od nich mniejsze (pełnie wzrostu osiągają w wieku 40 lat). Rodzą się mając zaledwie 5cm i aż do 12cm pozostają pod opieką matki.

Występowanie, populacja

Społeczności chochlików zamieszkują niemal wszystkie tereny, choć szczególnie upodobały sobie lasy, zwłaszcza te rzadsze, gdzie więcej promieni słonecznych, gdzie kilka polan, łąk. Ich siedziby znajdują się pod ziemią, w miarę możliwości w jaskiniach. Plątanina korytarzy, mnogość komór, swoistych komnat, spichlerze, wylęgarnie grzybów, wszystko to zadziwia. Niestety małe przekroje chochlikowych korytarzy uniemożliwiają penetrację, chyba że przy pomocy szpadla, a i tak znajdują się one dość głęboko. Każda siedziba chochlików, oprócz dziesiątek komór mieszkalnych posiada kilka magazynów żywności, wielką wylęgarnie grzybów, pieczarkowe pole (to w ramach możliwości) oraz kilka korytarzy ewakuacyjnych. Dziwnym wydaje się być fakt, że skoro umiłowały lasy, to żyją pod ziemią, niemniej takie rozwiązanie jest wysoce praktyczne i uwarunkowane hodowlą grzybów. Otóż podstawą diety chochlików są grzyby, hodowane głęboko w wylęgarniach. Oczywiście chochliki nie gardzą mięsem, owocami lasu i innymi smakołykami, niemniej to grzyby stanowią podstawę ich diety. Oprócz hodowanego głęboko grzyba kochają jeść pieczarki i jeśli tylko nadarzy się możliwość próbują je hodować. Społeczności chochlików liczą zazwyczaj około 40-50 osobników, największa zaś społeczność zamieszkująca lasy Ostlandu liczy aż 130 chochlików. Naczelne miejsce w społeczności chochlików zajmuje starszyzna, czyli wszystkie osobniki powyżej 100 lat. Bardzo rzadko opuszcza ona podziemną siedzibę i interweniuje ona tylko w obliczu wielkich zagrożeń, kataklizmów. Są to sprytne, doświadczone chochliki, które potrafią przechytrzyć nawet znacznie inteligentniejszych przeciwników (pożar obozu, spłoszone konie, atak mrówek skąd to znacie J). Sprawami codziennymi zajmuje się młódź czyli osobniki 45-100 lat. One to opuszczają obóz, zbierają żywność, rozmnażają się, polują na zwierzynę (np. wiewiórki). Młodsze osobniki spędzają beztrosko czas na psotach i zabawach (to one najczęściej podkradają przedmioty, chcąc dorównać starszym).

Tryb życia, odżywianie

Istoty te żyją stosunkowo długo, bo ponad 130 lat, a najstarsze chochliki dożywają 160 lat. Liczebność chochlików utrzymuje się na stałym poziomie 4000 osobników, rozsianych po lasach całego Imperium i Bretonii. Tak więc spotkać chochlika jest szacunkowo bardzo trudno, zwłaszcza, że nie lubią one dróg, traktów i ścieżek, słowem obcego towarzystwa. Chochliki nie są istotami pokroju zwierząt, nastawionymi na zdobycie pokarmu i podtrzymanie gatunku. W tych wielkich chochliczych główkach drzemie ziarno inteligencji, pozwalające im wykształcić własny, prosty, oparty na chrząkaniu język, posługiwać się prostymi narzędziami (małe włócznie z krzemiennymi grotami, igły z kości, krzemienne siekierki). Nie są to piękne i zdobione narzędzia, a raczej proste, ale funkcjonalne przedmioty. Nie posiada ich też każdy chochlik, a jedynie starszyzna, gdyż są dowodem mądrości i dojrzałości. Mimo to chochliki posiadają wiele cech zwierzęcych jak masowy, chaotyczny atak w obronie swych domów (istny chochliczy rój). Chochliki zaciekle bronią swoich siedzib. W momencie bezpośredniego zagrożenia wszystkie jednocześnie rzucają się do walki, wprost na przeciwnika, gryząc go i drapiąc, a co starsze dźgając małymi włóczniami. Atak ten jest dość chaotyczny, wręcz desperacki, ale często odnosi skutek. Atak na jednego chochlika powoduje wysłanie 10 osobowej grupy ratunkowej, atak na 5 chochlików wiąże się z interwencją reszty. Chochliki mają dziwną słabość do błyszczących przedmiotów. Jeśli coś im wpadnie w oko, potrafią przełamać swój strach i zbliżyć się do właściciela celem ukradzenia przedmiotu. Robią to na tyle cicho i na tyle delikatnie (to jedyna rzecz którą czynią z finezją i polotem), że często ofiara nic nie czuje i nie wie, że medalion, sztylet, czy klejnot zmienił właściciela. Zdobyte skarby gromadzone są w osobnej, podziemnej komnacie, która z czasem zaczyna przypominać mały skarbiec. Generalnie chochliki nie używają ognia zdając sobie z zagrożeń jakie z sobą niesie. Niemniej starszyzna zawsze podtrzymuje kilka płonących drewienek, które w razie potrzeby mogą być użyte. Wszystko to odbywa się w specjalnej sali, gdzie specjalny komin odprowadza dym, a odpowiednie zabezpieczenia nie pozwalają rozprzestrzeniać się ogniowi.

Walka

Chochliki zwykle atakują gryząc, drapiąc, a czasem używają też prostych broni białych, przede wszystkim włóczni.

Pomysły co z nimi zrobić.

Chochliki łatwo wykorzystać w różnych przygodach jako małych złodziejaszków porywających ważny przedmiot. Mogą one zdemaskować BG, spłoszyć konie a nawet podpalić obóz. Złapane w klatkę mogą przysporzyć nieco złota (wszak to niezła atrakcja) a zaprzyjaźniony chochlik (to chyba dość trudne) może być wielce użyteczny.

Typowa charakterystyka
Sz	Ww	Us	S	Wt	Zw	I	A	Zr	Cp	Int	Op	Sw	Ogd
3	19	19	1	2	2	69	1	29	20	20	29	39	20