BEZWIECZNY
Pochodzenie:

Na całym Starym Świecie można usłyszeć o zjawiskach niewyobrażalnych, niewytłumaczalnych, wykraczających poza zdolności poznawcze istot rozumnych. Często związane są one z magią, działalnością chaosu i spaczeniem. Jednymi z takich fenomenów są masowe zaginięcia ludzi, podczas których nierzadko pustoszeją całe miasta lub małe państewka. Uczeni w piśmie przypisują je działalności mrocznych bogów, atakom mieszkańców innych miast czy państw, w końcu naturalnemu wymarciu osadników. Zwykle bardzo ciężko o jakiekolwiek dowody, gdyż owe zaginięcia zdarzają się prawie zawsze w miejscach bardzo odosobnionych, leżących z dala od cywilizacji. W wielu przypadkach prawda jest jednak inna i związana jest z istotą lub istotami, które nieliczni, świadomi ich istnienia, nazwali Bezwiecznymi. Najprawdopodobniej powstały w samym centrum świata, w plątaninie tuneli wypełnionych lawą, stworzone, by się żywić. Nie wiadomo praktycznie nic więcej o ich istnieniu, gdyż jak dotąd jeszcze nikt nie przeżył spotkania z nimi. Wszystko pozostaje w sferze domniemań, dlatego ludziom łatwo przychodzi obalić te hipotezy, wyśmiać je i powrócić do codziennego życia.

Charakter:

Neutralny, istnieją jednak dowody na to, że Bezwieczny, który już wcześniej pożywiał się ludźmi lub innymi, w pewnym sensie przesiąkniętymi złem istotami, sam staje się zły.

Budowa ciała:

Według badaczy Bezwieczni nie mają ciała takiego, z jakim mamy styczność na co dzień, kiedy oglądamy samych siebie lub zwierzęta, które nam towarzyszą. Są stworzone z przedziwnej, niezrozumiałej dla człowieka masy, która ma zdolność dzielenia się, powiększania - które jest efektem pochłaniania istot żywych - myślenia i przejmowania zdolności wszystkich stworzeń, które zostały strawione. Laik mógłby więc stwierdzić, że przypominają galaretę. Najprawdopodobniej w jakimś jej centralnym punkcie znajduje się zbiór zakończeń nerwowych, tworzący mózg stworzenia. Wielkość Bezwiecznych jest według badaczy nieograniczona i w nieskończoność rośnie. Ich ciało najpewniej przybiera ciemnoszary odcień, jednak zgodnie z wszelkimi hipotezami, po podziale na mniejsze fragmenty może przyjąć dowolny kształt i kolor - od rozszczepionych cząsteczek gazu, poprzez formy przypominający istoty żywe, aż do stali czy szkła. Jest tylko jeden warunek - stworzenie musiało mieć wcześniej z takowymi styczność.

Występowanie, populacja

Nikt nie może w żaden sposób stwierdzić, ile na świecie żyje Bezwiecznych i czy w ogóle istnieją. Na szczęście pojawiają się raczej rzadko, więc mieszkańcy Starego Świata, Lustrii, Kitaju, Nipponu i innych krain mogą myśleć o innych, bardziej niebezpiecznych zagrożeniach.

Tryb życia, odżywianie

Całe istnienie Bezwiecznych związane jest z odżywianiem się, z powiększaniem swoich rozmiarów i pochłanianiem coraz to innych istot, które dostarczają im nowych zdolności, nowych form, w które można się przemienić i nowych myśli. Przeciętny Bezwieczny, na jakiego będą mogli natknąć się bohaterowie będzie już zapewne miał kilka, jeśli nie kilkadziesiąt tysięcy lat, będzie mógł nadać swoim fragmentom setki tysięcy kształtów, zaś jego ośrodek nerwowy będzie już tak rozwinięty, że ani telepatia, ani telekineza nie będzie żadną przeszkodą dla niego.

Bezwieczny, kiedy wybierze sobie już jakiś cel, ukrywa się zwykle płytko pod ziemią, przelewając swoje ogromne ciało szczelinami w glebie. Dzieli swoje ciało na dziesiątki, a czasem setki czy tysiące istnień w pełni uzależnionych od głównego organizmu i atakuje niemal wszędzie na raz tak, że kilkutysięczne miasto może zniknąć z powierzchni w przeciągu kilku chwil. Znając już dobrze zachowania stworzeń zamieszkujących ziemię, przyswaja takie kształty, które pozwolą zabić jak najszybciej. W przypadku ludzi i zwierząt będą to przerażające potwory, które onegdaj Bezwieczny pochłonął, dla owadów coś, czego zwykle mogą się nie obawiać. W ten sposób fragmenty ciała stworzenia zbliżają się do swojej ofiary. W momencie ataku przyjmują jednak pierwotną formę, oblewając ofiarę ciemnoszarą masą i dusząc ją powoli i boleśnie, jednocześnie miażdżąc jej ciało. Po takim ataku Bezwieczny pozostawia ciało zabalsamowana w dziwnym płynie, aby po zlikwidowaniu reszty mieszkańców danego terenu powrócić i skonsumować zwłoki. Według badaczy stworzenie to jest skłonne dla jednej, ukrywającej się przed im ofiary odłożyć konsumpcje nawet kilku tysięcy i polować do skutku.

W przypadku ukrywającej się istoty Bezwieczny staję się bezwzględnym oszustem i wyrafinowanym mordercą. Korzystając ze zdolności telepatii wykryje wszelkie słabości ofiary i wykorzysta je przeciw niej. Jeśli będzie ona gorliwym wyznawcą jakiegoś boga, ukaże jej okolicznego kapłana z wyprutymi wnętrznościami, zjadanego przez ohydne potwory. Poczeka aż w "posiłku" zgaśnie wszelka nadzieja. Prawda jest jednak taka, że naprawdę trudno ukryć się przez Bezwiecznym do tego stopnia, by musiał używać tak finezyjnych metod walki. W końcu może się wślizgnąć do każdego domu przez najmniejszą szczelinę w oknie, przez dziurawy dach, przez kanalizację. Nie ma praktycznie bezpiecznego miejsca.

Nadchodzi pytanie: jak zabić Bezwiecznego? Najprawdopodobniej jest to niemożliwe, aczkolwiek jego ciało jest podatne na ogień i istnieje możliwość, iż da się go odpędzić z użyciem płomieni lub magii. Możliwe, że dałoby się opanować magicznie jego umysł, ale wszak to pewne, że choć raz sam skosztował czarodzieja i teraz zapewne włada częścią jego zdolności. Jeżeli już MG zdecyduje się wprowadzić to stworzenie na sesję, powinno ono być głównym aspektem przygody, a sama ucieczka przed nim lub odpędzenie go celem prawie niemożliwym.

Typowa charakterystyka

Sz

Ww

Us

S

Wt

Zw

I

A

Zr

Cp

Int

Op

Sw

Ogd

3

*

*

*

*

**

*

*

*

89

89

89

89

*

* Cechy te nie istnieją w przypadku stworzenia, jako całości, a są uzależnione od tego, jaką formę ono przyjmie. Wtedy należy wziąć pod uwagę 150% każdej z cech danej istoty.
** Bezwiecznego nie da się zabić tradycyjnymi metodami, gdyż nawet trafienie w jego zwoje mózgowe (których odszukanie jest praktycznie nierealne) może co najwyżej doprowadzić do chwilowego zatracenia lub zlikwidowania jednej z setek tysięcy umiejętności.

Zasady specjalne

• Jest odporny na większość oddziaływań psychologicznych.
• Jeśli jakiś fragment jego ciała przyjmuje kształt jakiegoś stworzenia, uzyskuje 150% jego cech, wszystkie zdolności, a także trucizny, jady i broń, jakimi dysponowało za życia.
• Zarówno główna masa, jak i wszelkie fragmenty są w pełni odporne na obrażenia. Strzały, kule i ostrza będą tonąć i niknąć w ciemnoszarej materii, tylko po to, by później zostać skonsumowane albo wypchnięte z organizmu
• Magiczny ogień zdaje się ranić. Jeśli płomieniami zajmie się ponad połowa ciała potwora (czyli często kilkadziesiąt arów powierzchni), musi on wykonać test SW, z każdą kolejną godziną utrzymujących się płomieni pomniejszany o 30. Pamiętać jednak należy, że Bezwieczny będzie dążył do ugaszenia ognia.
• Szybkość podana w charakterystykach dotyczy jedynie przemieszczania się całej masy poprzez przelewanie się.
• Bezwieczny może czytać w myślach istot żywych, poznawać ich uczucia, jeśli tylko są wystarczająco silne.
• Istota, którą omota swoim ciałem, może wykonać test I/3, aby się wyzwolić, w innym przypadku w ciągu 1k4 rund zostanie uduszona i zmiażdżona. Test można powtarzać co rundę.
• Zabita ofiara ma na sobie ciemnofioletowe ślady po miażdżeniu, zaś jej ciało pokryte zostaje szarą wydzieliną, która ma utrzymać świeżość mięsa. Ofiary Bezwiecznego nigdy nie noszą śladów ran (nawet jeśli ten przyjmie postać rycerza, to miecza użyje tylko po to, aby "posiłkowi" wytrącić jego broń, zaś zabije, przybierając swoją normalną postać i miażdżąc).
• Bezwieczny nie potrafi wytwarzać zapachu, jedynie kształt i dźwięki, dlatego w pewnym sensie można go rozpoznać po nieprzyjemnym, gęstym smrodzie, który mu towarzyszy.

Praca ta zajęła II miejsce w konkursie na najlepszego potwora przeprowadzonym przez Królestwo Szarego Smoka (http://szarysmok.eu.org), a zainicjowanym i sędziowanym przez Jesusa (torment@go2.pl). Nagrodę dla zwycięzcy konkursu ufundował Sklep Internetowy Q-Workshop.com. Zgodnie z regulaminem Królestwa Szarego Smoka, praca ta nie może być zamieszczana na jakichkolwiek innych stronach internetowych, ani gdziekolwiek indziej.