Relikwiarz świętego Teofila
Relikwiarz ten jest przedmiotem na wpół legendarnym, od wieków otoczonym mgłą tajemnicy. Pojawiał się i znikał na przestrzeni dziejów tak, że dziś wielu historyków i znawców tematu podważa jego istnienie. Nawet ci, co uznają świętość Teofila uważają, że jego relikwie dawno zaginęły, tak że nie warto ich szukać. Prawda jest jednak zupełnie inna. Relikwiarz nie dość że istnieje, to jeszcze jest w rękach wyznawców zakazanych kultów, którzy to ze wszystkich sił próbują ukryć je istnienie lub ograniczyć jego wielką moc. Ukrywany gdzieś w podziemnych grotach i pieczarach, niedostępny dla zwykłych śmiertelników, czeka cierpliwie, aż znajdą się śmiałkowie gotowi wydrzeć go z rąk niewiernych.

Sam relikwiarz wyglądem przypomina niedużą skrzynię, wręcz szkatułę, niezmiernie bogato zdobioną i wysadzaną drogimi kamieniami. Boczne płaskorzeźby przedstawiają Teofila walczącego ze straszliwym minotaurem i innymi pomiotami chaosu, górna jest wiernym odbiciem twarzy świętego. W wielu miejscach relikwiarz zdobiony jest drogimi kamieniami, szmaragdami, rubinami, ametystami, topazami w wielu miejscach srebrne płaskorzeźby są pozłacane lub zdobione złotem. Dwie rączki służące do przenoszenia relikwii pokryte są cieniusieńką mithlirową blaszką. Od wieków nikt nie otwierał relikwiarza, niemniej jego wnętrze wyścielone jest czerwonym atłasem, a szczątki Teofila pieczołowicie owinięte złotą tkaniną. Samo otwarcie relikwiarza jest bardzo trudne. Raz, że jest on chroniony potężnym czarem zamknięcia, który może próbować zdjąć jedynie mag 4 poziomu, a i to jedynie gdy zna owo zaklęcie. Dodatkowym zabezpieczeniem jest niezwykle skomplikowany zamek, który tylko pozornie wygląda na łatwy do otworzenia. Tylko specjalny klucz pozwala otworzyć szkatułkę (po usunięciu zaklęcia ochronnego), różne próby otwarcia relikwiarza z wielkim prawdopodobieństwem zakończą się niepowodzeniem. Dodatkowo wielka moc relikwii chroni je przed działaniami istot o charakterze złym i chaotycznym. Istoty te z trudem zbliżają się do szczątków Teofila, a samo dotknięcie relikwiarza może być dla nich śmiertelne. Wielka świętość szczątków kapłana roztacza jakby ochroną aurę, która dopuszcza do relikwii tylko osoby o charakterze co najmniej neutralnym.

Obecnie święte szczątki są w posiadaniu kultystów Tzeentha, którzy natknęli się na nie zupełnie przypadkiem w czasie plądrowania niezwykle starej, górskiej świątyni Ulryka. Prawdopodobnie relikwie spoczywały tam od dziesięcioleci, a sami mnisi mogli nawet nie wiedzieć o obecności tak wielkiej świętości w podziemiach świątyni, choć z drugiej strony być może celowo ukryto relikwiarz w dalekiej, górskiej i niedostępnej świątyni. Kultyści dopiero przy pomocy potężnych zaklęć neutralizujących i ochronnych zdołali przenieść relikwie do swojej siedziby, gdzie nieustannie roztaczana jest nad nimi aura, mająca tłumić świętą moc. Próby zniszczenia świętych szczątków zakończyły się niepowodzeniem. Relikwiarz zdaje się być odporny na zaklęcia kapłana, choć może gdyby posiadał on większą moc i znał potężniejsze czary? Kultyści strzegą go jak największego skarbu, po to tylko, by nie wpadł w czyjeś ręce i nie został obrócony przeciwko nim.

Trudno mówić o mocy świętych relikwii. Ich moc zależy w ogromnej mierze od ich opiekuna, czyli osoby, która w jakiś sposób związała się z nimi, ocaliła je lub jest wiernym wyznawcą Ulryka. Relikwie roztaczają jakby aurę ochroną nad osobą, niwelują czary rzucane przeciwko niej, odpędzają stwory chaosu, niwelują złą magię. Jeśli osoba posiada moce magiczne, wówczas może liczyć na dodatkowe bonusy i niespodziewane "zbiegi okoliczności". Niemniej wszystko zależy od wiary opiekuna relikwii oraz MG, który to w dowolny sposób zaznacza wpływ relikwii na osoby przebywające w pobliżu świętych szczątków. Pamiętać należy, że w równej mierze szczątki Teofila mogą odpędzić watahę wilków czy grupę mutantów, jak i zesłać święty piorun z niebios. Wszystko zależy od MG i jego inwencji twórczej. Jeśli gracz bez zastanowienia ratuje święte szczątki, jest wiernym wyznawcą Ulryka, pragnie zanieść je do świątyni, pokonuje długą drogę wówczas może liczyć na wielką przychylność boga i świętego. Jeśli jednak gracz bezcześci szczątki, wzgardza świętymi relikwiami lub próbuje nimi handlować, wówczas musi się liczyć z nieprzychylnością boga. Najważniejszy jest jednak zdrowy rozsądek MG. Owe święte pioruny nie będę rozbłyskiwać co noc, relikwiarz nie odpędzi każdego złodzieja czy rozbójnika, niemniej MG powinien w ten czy inny sposób ukazać świętość relikwii i ich wpływ na życie graczy.

O samym Teofili niewiele wiadomo. Urodził się jako drugi syn niezbyt zamożnego szlachcica, w małej wsi gdzieś na północy. Oddany do świątyni od najmłodszych lat pobierał stosowne nauki. Szybko jednak wykazał niezwykłe biegłości w fechtunku i łucznictwie. Studiując dawne księgi oraz wprawiając się w walce białą bronią odnalazł w sobie głębokie i prawdziwe powołanie. Życie w zakonie odpowiadało Teofilowi. Z jednej strony dogłębnie poznawał doktryny wiary, z drugiej czynnie walczył z przejawami chaosu. Pewnej nocy, po długim i krwawym boju, niejako w majakach i gorączce miał widzenie, w którym sam Ulryk miał nakazać mu odnalezienie i oczyszczenie starej świątyni. Po rozmowie z arcykapłanami i za ich zgodą, wyruszył wraz z kilkoma zakonnikami w głąb lasów, gdzie prowadzony mocą boga, odnalazł dawną, zrujnowaną świątynię. Po długiej i trudnej walce, grupa zakonników oczyściła od lat bezczeszczoną świątynię, a sam Teofil wykazał się wielkim męstwem w walce z minoturem. W ciągu następnych lat Teofil jeszcze kilkakrotnie doświadczał wizji, brak udział w licznych potyczkach z chaosem, napisał księgę będącą świadectwem jego wiary. Zginął w świętym boju około 1700 roku, a jego szczątki pochowano w wielkiej świątyni Ulryka. Z czasem, w wyniku różnych zawirowań historii, walk, rozbojów i kradzieży, święte szczątki zaginęły. Niemniej klucz do relikwiarza po dziś dzień znajduje się w skarbcach świątyni w Midenhaim.

Meham