Kapela: Camel
Tytuł płyty: Mirage

Piosenki:
1. Freefall
2. Supertwister
3. Nimrodel
       - The procession
       - White rider
4. Earthrise
5. Lady Fantasy:
       - Encounter
       - Smiles for you Lady Fantasy

Każdy, kto kocha rock progresywny zna ten zespół. To już żywa legenda. Trudno się dziwić, skoro pan Andrew Latimer i jego koledzy raczą nas już od trzydziestu ponad lat muzyką na najwyższym poziomie.
Niestety nie każdy fan rocka progresywnego zna tą płytę, choć to z niej pochodzi (tak sławny w pewnych kręgach) utwór "Lady Fantasy". I to ów właśnie utwór jest perełką na albumie. Miód. Po prostu miód. Nie ma słów w języku polskim, które pozwoliłyby opisać co czuję, kiedy słucham "Lady...". Już drobny wstępik, zatytułowany Encounter jest jakiś niepokojący... motoryczny, nastrojowy... W sposób mistrzowski przygotowuje nas do nadchodzącej emocjonalnej burzy, mimo całej swej prostoty. A potem jest już ślicznie. Przecudna melodia, gitara Latimera, jego głos. Owe charakterystyczne, niekończące się partie instrumentów klawiszowych, i gitarowych. A potem młócka. Oczywiście młócka jak na tamte lata (1974), lecz zmiana klimatu jest aż nadto dostrzegalna... i znowu: motorycznie, mocno... ciut monotonnie, ale wspaniale. Po wybrzmieniu owej progrockowej rzezi znowu robi się delikatnie, pięknie... ciepło.
Oczywiście reszta piosenek nie odbiega klimatycznie, ani nawet jakościowo od wspomnianego, po prostu jest on moim faworytem, i zdobył największe uznanie.
Trzeba posłuchać. Niekoniecznie przy sesji, na które ta płyta nadaje się doskonale, lecz zwyczajnie: w domu, przy piwku, przy książce.
Co tu więcej pisać. Jeśli szukacie dobrej, spokojnej, inteligentnej ponad miarę płyty na sesję, to jest to dla was pozycja obowiązkowa. Jeśli szukacie muzyczki do relaksu, przy której dobrze by się... cokolwiek robiło, to również jest to płyta dla was.
Z czystym sumieniem polecam, biorąc całkowitą odpowiedzialność za wasze odczucia... podejrzewam, że będą podobne.
Tej płyty nie sposób nie lubić.